Katten en algoritmes?

De avond workshop begon bij de alom bekende theorie van Schrödingers kat: kat niet zichtbaar → 50/50 kat is levend/dood → voor een waarnemer kan kat zowel levend als dood zijn. En eindigde bij het simuleren van kwantum algoritmes met behulp van waarschijnlijkheden, Hadamard poorten en rotaties.

Wat gebeurde daartussen? Magic. The end.

 Nee alle grappen daargelaten, dit was een onwijs overweldigende workshop en dat bedoel ik in de beste zin van het woord. Ik denk dat velen van ons het gevoel hebben dat dit onderwerp snappen al niet eens haalbaar is, gewoonweg niet voor ons brein bedoeld. Dat is dus niet waar!

Waar begin je?

Het is een lastig onderwerp maar als je weet waar je moet beginnen, wordt het behapbaar. Voor mijn gevoel heeft Sebastian ons deze “bouwblokken” gegeven. Einstein kwam niet op tienjarige leeftijd met de relativiteitstheorie aanzetten, en zo gaan wij niet binnen een dag Quantum Computing begrijpen; het heeft tijd en energie nodig en natuurlijk het liefst een Sebastian die alles geduldig kan uitleggen.

Ik had jullie graag een beeld gegeven van wat Quantum Computing is, maar ik besef maar al te goed dat ik het vakgebied geen eer aan zou doen als ik een poging waag. En waarom zou ik, als we al een genie in ons midden hebben die dit vele malen beter kan?

Misschien wel de hardste les die ik na die dinsdag heb geleerd was niet dat Quantum Computing lastig te begrijpen is, maar dat het lastig uit te leggen is. Kudos naar Sebastian die 9-10 mensen daadwerkelijk wat heeft bijgebracht ondanks de pittige aard van het onderwerp.